ADSL چیست؟

ADSL مخفف کلمات Asymmetric Digital Subscriber Line به معنای خط اشتراک دیجیتال نامتقارن است. این تکنولوژی نسبتاً جدید است که خطوط تلفن فعلی را به راهی برای دستیابی به صوت و تصویر و تبادل اطلاعات با سرعت نسبتاً بالا تبدیل می کند. ADSL می تواند بیش از 6Mb در ثانیه به مشترک تحویل دهد این بدان معناست که بدون سرمایه گذاری زیاد و با کابل های موجود می توان ظرفیت را تا 50 برابر افزایش داد. با این تکنولوژی حتی می توان محتوای فعلی موجود در اینترنت را از متن به صوت تبدیل کرد و دیگر احتیاجی به کوچک کردن حجم تصاویر گرافیکی و در نتیجه کاهش کیفیت آنها نخواهد بود. می توان به راحتی ویدیو کنفرانس بین دانشگاهها و مراکز صنعتی برگزار کرد.

ADSL می تواند به راحتی تا 10 سال دیگر حلال مشکلات سرعت اینترنت باشد تا سیستم خطوط تلفن بتوانند خطوط با ظرفیت جدید یا حتی سیستم های پیشرفته تر که احتیاج به کابل نداشته باشند راه اندازی شود.

تکنولوژی

ADSL وابسته به پردازش سیگنالهای دیجیتال و یک الگوریتم خلاق برای فشرده کردن حجم بالای اطلاعات برای یک جفت خط معمولی تلفن است. به علاوه ایجاد تغییراتی در ترانس ها فیلترهای آنالوگ و مبدلهای آنالوگ/دیجیتال لازم است.

مشکل دیگر این تکنولوژی طول خط تلفن است. چون خطوط تلفن بلند ممکن است سیگنال را ضعیف کنند. اگر از بیرون به ADSL نگاه کنیم به نظر ساده می آید. در لوله های نامرئی اطلاعات با سرعتهای مختلف درون خطوط تلفن در حال حرکت هستند. اما در درون این تکنولوژی جائیکه همه ترانزیستورها کار می کنند یک معجزه از تکنولوژی مدرن در حال انجام است.

مودمهای ADSL برای خلق کردن کانالهای چندتایی، پهنای باند موجود را با توجه به فرکانس تقسیم می کنند که آنها هم به کانالهای سرعت پایین یا سرعت بالا تقسیم می شوند این تکنولوژی در مودمهای V.34 و V.32 وجود دارد.

ISP چیست ؟

ISP برگرفته از کلمه Internet Servise Provider یعنی شرکت خدمات سرویس های اینترنت است.
یک ISP توسط یک خط تلفن از شرکت مخابرات و یا امکانات ماهواره ای می تواند اینترنت را به User خود سرویس دهد.



چرا به یک شرکت ارائه دهنده خدمات اینترنت نیاز داریم ؟

تجهیزات وسایر ملزومات لازم برای ایجاد یک ارتباط دائمی تمام وقت با اینترنت هزاران دلار ارزش دارند ودر ضمن هزینه اشتراک سالانه خطوط ارتباط داده ها نیز هزاران دلار دیگر هزینه دارد . شرکتهایی هستند که به هزینه خود یک دسترسی بسیار سریع و24 ساعته را با اینترنت برقرار می کنند.این ارتباطات اینترنتی ظرفیت سرویس دادن به صدها یا هزاران شخص منفرد کار کننده با اینترنت رادارند .

اشخاصی که روزی چند ساعت با اینترنت کار می کنند (مانند من وشما) نمی توانند یک ارتباط تمام وقت ویک خط داده اختصاصی برای کار با اینترنت داشته باشند زیرا برایشان بسیار گران تمام می شود .بنابراین ماها باید این ارتیاط رااز کسی که دارد ، «کرایه»کنیم .بنابراین به ازاء مبلغی که به این شخص یا شرکت می پردازیم در واقع حق استفاده وی از اینترنت را می خریم تا به این روش ،با استفاده از مودم خودمان به کامپیوترهای این شرکت ارائه دهنده خدمات اینترنت وصل شده واز طریق این کامپیوترها به اینترنت وصل شویم .


چگونه یک ISP تشکیل می شود ؟

شرکت Data وابسته به شرکت مخابرات ایران یکی از ICP های سطح کشور است.
این شرکت پهنای باند مصرفی اینترنت را از طریق تجهیزات ماهواره خود دریافت کرده و بوسیله شرکت DSL مخابرات آنرا بین مشترکین خود تقسیم می کند.
از ملزومات نوع خدمات با کیفیت خوب استفاده از خطوط دیجیتالی E1 شرکت مخابرات می باشد، که در هر زوج خط E1 تعداد 30 کانال ارتباطی وجود دارد که به مشترکین امکان اتصال با سرعت bps 56000 را با درصد قطع شدن خیلی پایین و کیفیت سرویس مطلوب تر فراهم می نماید.
این خطوط از یک طرف به مرکز مخابراتی و از طرف دیگر به تجهیزات شبکه شرکت ارائه دهنده سرویس متصل می شوند تا از طریق شماره تلفنی که شرکت مخابرات برای دسترسی به خطوط E1 در اختیار ارائه کننده قرار می دهد بتواند دستگاه کامپیوتر خود را به تجهیزات شبکه شما و نهایت به شبکه اینترنت متصل کند.
شرکتهایی که قصد استفاده از خطوط E1 را برای دسترسی به اینترنت از شرکت Data می باشند .

شرکت مخابرات نیز متناسب با مورد استفاده و بر حسب مقدار پهنای باند اجاره شده ، خطوط E1 را تحویل می دهد.


LEASE LINE یا خطوط اجاره ای چیست؟

این نوع خطوط توسط شرکت مخابرات به صورت 4 سیمه و 2 سیمه اجاره داده می شود.
این خطوط فاقد بوق آزاد و امکانات شماره گیری می باشد و ارتباط را به صورت دائم برقرار می کند به همین جهت بسته به پهنای باند مورد درخواست تنها مبلغ اجاره به عنوان آبونمان تعیین و ماهیانه دریافت می شود.


چگونه User در شبکه اینترنت شناخته می شود ؟

مسیریاب (Rotine) که از تجهیزات موجود در Rack سرور است به دنبال IP می گردد در واقع به دنبال مسیر برای وصل شدن به اینترنت است لذا بعد از جستجو نتیجه را اعلام می کند (سخت افزاری)
سرویس RRACE (Rotine & Remove Access) در ویندوز 2000 سرور User را بعد از صحت تأیید رمز ورود به شبکه اینترنت می شناساند.
در این دو حالت User جزئی از شبکه اینترنت می شود.


خدمات یک ISP چیست ؟

سرعت بالای دسترسی به اینترنت - تلفن های اینترنتی – سرویس دهنده Voice و سرویس دهنده ایمیل و ...


چگونه Username و Password ایجاد می شود و چگونه بین مشتریان متفاوت است ؟

در یک پایگاه داده فیلد User name و Password با یک مقداری تعیین می شود.
این مقدار را ISP به دلخواه می تواند انتخاب کند .
برای چک کردن Username و Password باید عمل Auttoentication انجام شود که در واقع این عمل می تواند توسط سیستم عامل سرور انجام شود ولی می توانیم آنرا در برنامه Accunting که در پایگاه داده است تنظیم کرد تا انجام دهد.


زمان مصرف یک Accunt چگونه تعیین می شود ؟

این قسمت نیز در پایگاه داده سرور به عنوان یک فیلد و با یک بازه زمانی ایجاد می شود.


خصوصیات یک سرور ISP چیست ؟

مسلم است که در این صورت باید سخت افزار سرور خوب باشد – از سرعت پردازنده بالا و سری کردن هارد برای فضای زیاد و ختی الامکان از هاردهای اسکازی استفاده شود.


منظور از اصطلاحات « NO Proxy » و «Full Protocol» چیست ؟

Proxy یک ن.ع فیلتری در مقابل سایت های اینترنتی است حال واژه «No Proxy» یعنی هیچ محدودیتی در مقابل ورود به سایت های اینترنتی نیست و ما می توان به هر جای اینترنت برویم .
واژه «Full Protocol» یعنی همه پروتکل های موجود را ساپورت می کند . این پروتکل ها می تواند TCP/IP و UDP باشد

LCD چیست ؟

پیشرفت های تکنولوژیکی بشر در قرن حاضر، یکی پس از دیگری کیفیت زندگی را بهبود می بخشند . را بسیار شنیده ایم. نوع جدیدی LCD فناوریها همگی یک هدف را دنبال می نمایند: رفاه و راحتی بیشتر. نام از فناوری که هر روزه بر استفاده بهینه از آن افزوده می شود. بیاید به زبانی ساده آن بررسی کنیم.

LCD مخفف عبارت "Liquid Crystal Display" به معنای صفحه نمایش کریستال مایع است. همانطور که از دوران ابتدایی بخاطر داریم، ماده سه حالت جامد ، مایع و گاز دارد ( صرفنظر از حالت پلاسما ). جامدات شکل خاصی دارند، یعنی مولکولهای آنها موقعیت خاصی نسبت به یکدیگر داشته و نمی توانند آزادانه به هر سو حرکت کنند . ولی مولکول های مایعات چنین قیدی نسبت به هم ندارند و در کل حجم آن در حرکت اند . کریستالهای مایع موادی هستند که ظاهر مایع دارند، اما مولکولهای آنها آرایش خاصی نسبت به یکدیگر دارند. به همین دلیل کریستال مایع خصوصیاتی شبیه به مایع و جامد داشته و به همین دلیل با چنین اسم متناقضی خوانده می شوند . این مواد به شدت به دما حساس اند و اندکی حرارت لازم است تا آنها را به مایع واقعی درآورد و یا اندکی سرما تا به حالت معمولی تبدیل شود.انواع مختلفی از مواد شناخته شده اند که در دمای معمولی چنین خصوصیاتی دارند. اما دسته ای از آنهاهستند که به جریان الکتریسیته هم حساس هستند و مولکولهای آن متناسب با ولتاژ اعمالی تغییر زاویه می دهند . این خصوصیت عجیب اثر جالبی هم دارد . وقتی نور از درون یک کریستال مایع این چنین عبور کند، پلاریزاسیون یا قطبش آن هم جهت با مولکولهای ها استفاده شد. با این توضیح که چون کریستالهای مایع شفاف Lcd کریستال می شود . از همین خاصیت برای و هادی الکتریسیته هستند ، به راحتی می توان آنها را در جریان الکتریسیته قرار داد و نور را از آن عبور داد . برای این کار به جز کریستال مایع به 2 تکه از این صفحات شیشه ای پلاریزه شده هم نیاز است. اگر دو تکه از این صفحات شیشه ای پلاریزه شده را روی هم قرار دهید. نور به راحتی از آن عبور می کند . اما وقتی یکی از آنها را 90 درجه نسبت به دیگری بچرخانید ، دیگر نور رد نمی شود . این اتفاق به این دلیل روی می دهد که هر صفحه شیشه ای پلاریزه شده نور را فقط در جهت خاص محور خود عبور می دهد . اگر دو صفحه شیشه ای پلاریزه شده هم محور باشند نور به راحتی عبور می کند اما اگر محورها با هم زاویه 90 درجه داشته باشند نور رد نخواهد شد.

ذرات و مولکول های کریستال مایع در میان صفحات شیشه ای پلاریزه شده و فیلترهای LCD در تلویزیون رنگی قرار دارند . همچنین یک لایه الکترود بسیار باریک کار تحریک کریستال مایع را بر عهده دارد . نور پس واقع در پشت CCFL ) Cold Cathode Fluorescence Lamp) زمینه سفید توسط یک لامپ ولتاژ بالا ایجاد شده و بوسیله یک منعکس کننده، شدت یکسانی پیدا می کند .نور سفید بعد از عبور از لایه LCD صفحه اول شیشه پلاریزه می شود . اختلاف پتانسیل خاصی نورهای اصلی مو جود در نور سفید را جهت می دهد و بعد از عبور از فیلترهای آبی، سبز و قرمز اگر نور حاصل در راستای جهت پلاریزه شیشه دوم بود از آن عبور می کند.

رزولوشن های رایج (دقت تصویر) :

در ابتدا استاندارد VGA )Video Graphics Array) معرفی شد. این استاندارد قادر به نمایش تصویر با وضوح 640x480 بود. در سال 1987 استاندارد SVGA (Super VGA) معرفی شد که قادر به نمایش تصویر با وضوح 800 در 600 پیکسل بود. سه سال بعد در سال 1990 ، استاندارد XGA (Extended Graphic Array) با وضوح تصویر 1024x768 به پیکسل معرفی شد. WXGA یا همان Wide XGA ، قادر به نمایش وضوح تصویر 1365x768 می باشد. استاندار UXGA یا Ulta Extended Graphic Array دارای وضوح تصویر 1600x1200 پیکسل می باشد. HDTV ها قابلیت نمایش وضوح تصویر 1920x1080 پیکسل را دارا می باشند.

در نمایشگرهای LCD قدیمی ، سرعت واکنش پایین بود ، این نمایشگرها دارای زاویه دید محدودی بودند اما در نمایشگرهای فعلی، این مشکلات وجود ندارند و محدودیت زاویه دید از بین رفته است .همچنین با مصرف انرژی کمتر، دقت تصویری بهتری دارند . همچنین تصاویر متحرک با کیفیت بسیار مطلوب به نمایش در می آیند زیرا سرعت واکنش در آنها بسیار بالاست.

در نهایت ، نمونه ی اولیه صفحه نمایش سه بعدی پولاریزه شده در نداز های معمولی طراحی شده اند و این فن آوری آماده ارائه به بازار می باشد.نمونه های اولیه از نمایشگرهای LCD سه بعدی خوب کار کرده اند اما طراحان این فن آوری اظهار کرده اند که هنوز در حال تکمیل این فن آوری برای افزایش وضوح تصویر و رنگ آن هستند.و معتقدند تلویزیون های ساخته شده با این فن آوری ظرف مدت دو سال وارد بازار خواهند شد برگرفته ازhttp://www.goldiran.ir

در ابتدایی ترین سطح Directx بعنوان یک واسطه بین سخت افزار در کامپیوتر شخصی و خود ویندوز ، بخشی از API ویندوز یا واسطه برنامه نویسی برنامه های کاربردی Application Programming Interface است .
برنامه های بازی و مالتی مدیا جزء رضایت بخش ترین برنامه های کامپیوتری می باشند ، ولی متأسفانه اجرای آنها به شیوه ای مناسب همیشه آسان نیست . علت اول اینکه ساختار کامپیوترهای شخصی هرگز به منظور استفاده بعنوان پایگاهی جهت بازی کردن طراحی نگردیده است . ثانیاً ماهیت طیف گسترده کامپیوترهای شخصی به معنای آن است که دستگاه یک نفر می تواند بسیار متفاوت با دستگاه دیگری باشد . لذا در حالیکه دستگاه های بازی همگی از سخت افزارهای مشابهی استفاده می کنند ، کامپیوترهای شخصی چنین نیستند : حیطه بسیار وسیع تفاوت های سخت افزاری می تواند دردسر بزرگی برای بازکردن این برنامه ها محسوب شود . جهت رهایی از این دردسر تا حد امکان ، مایکروسافت نیازمند معرفی استانداردی عمومی یا بهتر بگوئیم یک واسطه و میانجی عمومی بین سیستم عامل و هرگونه سخت افزار نصب شده بر روی کامپیوتر بود تا تمام برنامه های بازی و مالتی مدیا بتوانند از آن پیروی کنند . این واسطه عمومی همان Directx است ، یعنی چیزی که می تواند مانع سردرگمی های بسیاری شود .
Directx واسطه ای است که وظائف برنامه ریزی خاصی را بسیار ساده تر می سازد ، چه برای پدید آورنده بازی و چه برای ما که فقط می خواهیم بنشینیم و آخرین بازی پرفروش را بازی کنیم . لیکن قبل از ینکه بتوانیم Directx و چگونگی کارکرد آن را توضیح دهیم ، لازم است به تاریخچه آن نگاهی بیندازیم .

تاریخچه Directx
هر بازی نیاز به اجرای وظائف خاصی بصورت مکرر دارد . بازی نیازمند زیر نظر داشتن و کنترل داده های ورودی شما از طریق ماوس ، جوی استیک و یا یک بورد بوده و همچنین نیاز به نمایش تصاویری بر روی صفحه مانیتور و اجرای اصوات و موسیقی دارد . این تقریباً توصیف هر بازی در ساده ترین سطح آن است .
حال تصور کنید که این امر برای برنامه نویسانی که در ساختارهای کامپیوتر شخصی پیش از ویندوز اقدام به برنامه نویسی می کردند تا چه حد باور نکردنی و پیچیده بود .
لازم بود هر برنامه نویس روشی مختص به خود جهت خواندن کی بورد و یاحتی ردیابی اینکه آیا اصلاً جوی استیکی به سیستم متصل است یا خیر بنویسد ، چه برسد به اینکه بتوان از آن جهت باز کردن استفاده نمود . اعمال تکراری خاصی مورد نیاز بود تا بتوان حتی ساده ترین نوع تصویر را در صفحه نمایشگر نمایش داد و یا حتی صدایی ساده را اجرا نمود .
اساساً ، برنامه نویسان بازی ها در سطحی بنیادی با سخت افزار کامپیوتر کار می کنند . هنگامی که مایکروسافت ویندوز را معرفی نمود ، جهت برقرای ثبات و موفقیت پایگاه کامپیوتر شخصی ضروری بود تا کارها قدری برای برنامه نویسان و بازیکنان ساده تر شود .
چه کسی حاضر بود زحمت نوشتن بازی برای ماشینی را بکشد که در آن هر بار که قصد کار بر روی بازی جدیدی را داشت ، می بایست همه چیز را از نو بنویسد ؟
ایده مایکروسافت ساده بود : کار کردن مستقیم برنامه نویسان با سخت افزار را متوقف کرده و بجای آن یک toolkit عمومی بسازد که بتوانند آن را مورد استفاده قرار دهند . پس Directx متولد شد .

چطور کار می کند ؟
در ابتدایی ترین سطح Directx بعنوان یک واسطه بین سخت افزار در کامپیوتر شخصی و خود ویندوز ، بخشی از API ویندوز یا واسطه برنامه نویسی برنامه های کاربردی Application Programming Interface است .
برای مثال هنگامی که نویسنده یک برنامه بازی می خواهد یک فایل صوتی اجرا شود ، صرفاً فراخوانی (call) به تابع کتابخانه (library function) صحیح می باشد . هنگامی که بازی اجرا می شود ، عملکرد مزبور Directx API را فرا می خواند که به نوبه خود فایل صوتی را به اجرا در می آورد . برنامه نویس به دانستن نوع کارت صدایی که با آن سروکار دارد ، توانائی های کارت مزبور و چگونگی مکالمه با آن نیاز ندارد . ماکروسافت Directx را فراهم آورده است و سازنده کارت صدا نیز درایوی که توان اجرای Directx را داشته باشد فراهم کرده است . برنامه نویس تقاضای صدایی که باید اجرا شود را می نماید و صوت مزبور اجرا می شود بدون توجه به دستگاهی که صدا بر روی آن باید اجرا شود .
از دیدگاه ما بعنوان بازیکنان نیز Directx اوضاع را بطرز غیر قابل باوری تسهیل می نماید ، حداقل بصوت تئوری . شما کارت صدای جدیدی را جایگزین کارت قدیمی تان می کنید و کارت جدید به همراه درایو می آید . دفعه بعد که بازی مورد علاقه خود را بازی کردید ، هنوز می توانید صداها و موسیقی آن را شنیده و ناچار به انجام هیچگونه تغییرات پیکربندی پیچیده ای نمی باشید .
در ابتدا ، Directx زندگی خود را بعنوان یک Toolkit ساده آغاز نمود : سخت افزارهای اولیه محدود بوده و صرفاًَ گرافیکی بسیار ابتدایی مورد نیاز بود . با تکامل نرم افزارها و سخت افزارها از نظر پیچیدگی ، Directx نیز تکامل یافت .
اکنون Directx بسیار بیشتر از یک Toolkit گرافیکی بوده و اصطلاح مزبور ، در بر گیرنده گزیده گسترده ای از روتین ها می باشد . برای مثال روتین DirectInput می تواند با همه گونه ابزار ورودی از ماوس دو دکمه ای گرفته تا جوی استیک های پیچیده مخصوص عملیات پرواز سروکار داشته باشد و سایر بخش ها شامل DirectSound برای ابزارهای صوتی است و DirectPlay که یک Toolkit برای بازی های چند بازیکنی Online فراهم آورده است .

نسخه های Directx
نسخه فعلی Directx در زمان نوشتن این مقاله Directx ?.?c است . این واسطه بر روی کلیه نسخ ویندوز از ویندوز ?? گرفته تا ویندوز سرور ???? به همراه کلیه نسخ فی مابین آن ها اجرا می گردد . لیکن این Toolkit بر روی ویندوز ?? اجرا نمی شود : اگر دستگاهی دارید که روی آن ویندوز ?? نصب شده است ، ناچارید به استفاده از نسخه قدیمی تر و کم توان تر ?.?a می باشید . ویندوز NT? نیز نیازمند نسخه خاص خودش است که در این مورد خاص Directx ?.?a است .
با این همه نسخ متفاوت Directx که طی سنوات متمادی در دسترس قرار گرفته است ، ردیابی نسخه هایی که به آن ها نیاز دارید مشکل و مشکل ترمی شود . در تمام موارد به جز موارد بسیار نادر ، کلیه نسخ Directx قابلیت سازگاری با نسخ قدیمی تر را نیز دارند . یعنی بازی هایی که می گویند نیازمند Directx ? هستند ، به راحتی با نسخه های جدید تر نیز اجرا خواهند گردید ، ولی با نسخ قدیمی تر خیر . بسیاری از عناوین جدید بازی ها بطور دقیق اعلام می نمایند که نیازمند Directx ? بوده و بدون نصب دقیقاً آخرین نسخه آن ، اجرا نخواهد گردید . این امر بخاطر آن است که بازی های مزبور از ویژگی های جدیدی که با این نسخه معرفی گردیده است ، استفاده می نمایند . البته دیده شده که برنامه نویسان تنبل نیز گاهی آخرین نسخه Directx را بعنوان نسخه مورد نیاز بازی خود معرفی می کنند ، در حالیکه بازی مورد بحث از هیچ کدام از موارد تقویت یافته جدید استفاده نمی کند . لیکن بطور کلی ، اگر عنوان یک بازی به نسخه ای از Directx به اینصورت پیوند خورده باشد ، قبل از اینکه بتوانید بازی کنید ، لازم است Directx خود را ارتقاء دهید .
اصلاحات انجام گرفته در ریشه کد Directx بدین معناست که ممکن است حتی در بعضی از بازی ها بهبودهایی را پس از ارتقاء به آخرین نسخه ساخته شده از Directx ، مشاهده نمایید . دان لود و نصب Directx نیز نباید چندان پیچیده باشد .

ارتقاء Directx
کلیه نسخ قابل دسترس ویندوز به هرماه شکلی از Directx بعنوان جزئی از هسته (core) سیستم ، که قابل حذف نمی باشد می آیند .
لیکن بسیاری از بازی های جدید نیازمند آخرین نسخه Directx جهت اجرای کامل و یا اصولاً هر گونه اجرایی می باشند .
عموماً بهترین محل جهت نصب آخرین نسخه Directx ، بخش اختصاص یافته به آن در سایت اینترنتی مایکروسافت می باشد که در آدرس


یافت می شود . در هنگام چاپ این مقاله ، آخرین نسخه در دسترس برای دان لود عمومی نسخه Directx.?.?c بود . می توانید یک installer ساده را دان لود کنید که هنگام نصب به نوبه خود آن اجرایی که سیستم جهت ارتقاء نیاز دارد را دان لود می نماید و یا بسته نرم افزاری توزیع شده را بطور کامل جهت نصب Offline بعدی دان لود نمائید .
منبع خوب دیگر برای Directx خود بازی ها هستند . اگر بازی به نسخه خاصی از Directx نیاز داشته باشد ، نسخه مزبور روی CD نصب بازی خواهد بود و ممکن است حتی بطور خودکار توسط Installer بازی روی سیستم نصب گردد .

تشخیص علت مشکلات
تشخیص علت مشکلات نصب Directx می تواند مشکل ساز باشد ، بخصوص اگر ندانید کدامیک از اجزاء آن سبب از کار افتاده بازی جدیدی شده است که به تازگی خریداری نموده اید .
خوشبختانه ، مایکروسافت یوتیلیتی مفید بنام Directx Diagnostic Tool را فراهم کرده ، هر چند که آن را مشخص نساخته است . این ابزار را در هیچ نسخه ای از ویندوز در منوی Start نمی توانید بیابید ، و هر نسخه ویندوز نیز ابزار مزبور را در جایی متفاوت با سایر ویندوزها نصب کرده است .
راحت ترین راه استفاده از این ابزار چنین است که کادر محاوره RUN را در منوی Start باز و در آن dxdiag را تایپ و سپس روی OK کلیک کنید . هنگامی که این برنامه برای اولین بار بارگذاری می شود ، چند ثانیه ای طول می کشد تا نسخه نصب شده Directx را بررسی کرده و مشکل را بیابد .
ابتدا برگه Directx File اطلاعاتی راجع به هر یک از فایل هایی که نسخه نصب شده مورد استفاده قرار می دهد را نشان می دهد .
بخش Notes در ذیل برگه مزبور نیز ارزش بررسی را دارد ، زیرا فایل های مفقودی یا معیوب در اینجا علامتگذاری می گردند .
برگه هایی که علامت های Display ، Music ، Input و Network را دارند ، همگی با مناطق خاص همنام خود در Directx مرتبط می باشند و بجز برگه Input ابزارهایی را جهت آزمایش عملکرد صحیح برروی سخت افزار دستگاه در اختیارتان می گذارند . نهایتاً برگه Move Help روشی مفید جهت شروع Directx Troubleshooter را فراهم می آورد که ابزار حل مشکل خط ساده مایکرو سافت برای بسیاری از موارد معمول و عمومی Directx می باشد

کامپیوترها، سیستم‌های بازی و سرگرمی، تلفن‌ها و ... در دسته لوازم
الکترونیکی جای می‌گیرند. این وسایل می‌توانند از طرق مختلفی با یکدیگر
ارتباط برقرار کنند مانند استفاده از سیم‌ها، کابل‌ها، سیگنال‌های
رادیویی، اشعه مادون قرمز و یا حتی انواع پیشرفته‌تری از رابط‌ها و
پروتکل‌های ارتباطی. روش‌های اتصال دستگاه‌های الکترونیکی به یکدیگر روز
به روز پیچیده‌تر می‌شوند، در این مقاله به بررسی بلوتوث خواهیم پرداخت.
یک روش ارتباطی نسبتا جدید در لوازم الکترونیکی که دارای ساختاری ساده است
و به صورت بدون سیم و اتوماتیک انجام می‌شود و یکی از روش‌های ارتباطی است
که کار با لوازم الکترونیکی را جذاب‌تر و ساده‌تر می‌کند.
در
آغاز بلوتوث با سر و صدای زیادی به بازار عرضه شد. شعارهایی که اکثر آنها
مبنی بر این بود که ما از شر کابل‌های پیچیده و درهم و برهم خلاص می‌شویم،
ولی ظاهراً هنوز بلوتوث مورد توجه اکثریت قرار نگرفته است. حتی کاربران
حرفه‌ای زیادی هستند که حتی به بلوتوث فکر هم نمی‌کنند. اخیراً یکی از
نظریات مطرح شده درباره بلوتوث این است که آن را بزرگ‌ترین پارازیت امنیتی
صنایع کامپیوتری می‌دانند و طرفداران این نظریه معمولا وسیله‌ای که این
تکنولوژی را به همراه خود داشته باشد را نمی‌خرند!!

زندگی بلوتوثی!
این
صحنه‌ای از زندگی شما با وجود فناوری بلوتوث است: شما در حالی که پشت در
خانه خود ایستاده‌اید به وسیله تلفن همراه خود که به فناوری بلوتوث مجهز
است، مشغول صحبت کردن با شخصی هستید. از آن شخص می‌خواهید که 5 دقیقه بعد
مجدداً با شما تماس بگیرد چون شما می‌خواهید وارد خانه شده و لباس‌های
مخصوص خانه را بپوشید. به محظ اینکه شما وارد خانه می‌شوید نقشه‌ای که از
دستگاه GPS اتومبیلتان که به فناوری بلوتوث مجهز است به تلفن همراهتان
منتقل شده بود به کامپیوتر شخصی شما منتقل می‌شود زیرا دستگاه تلفن همراه
شما یک سیگنال بلوتوث از کامپیوتر شخصی شما دریافت کرده مبنی بر اینکه
اطلاعاتی که شما قبلا مشخص کرده‌اید را به کامپیوتر شخصیتان منتقل کند.
5
دقیقه بعد هنگامی که دوست شما مجدداً تماس می‌گیرد به جای اینکه تلفن
همراه شما زنگ بزند گوشی تلفن خانگی شما که آن هم به سیستم بلوتوث مجهز
است، زنگ می‌زند. دوست شما همان شماره قبلی را گرفته اما تلفن ثابت شما یک
سیگنال بلوتوث از گوشی تلفن همراه شما دریافت کرده و بطور اتوماتیک تلفن
همراه شما روی تلفن خانگی‌تان دایورت شده است زیرا متوجه شده که شما در
خانه هستید! هر سیگنال بلوتوثی که گوشی تلفن همراه شما ارسال یا دریافت
می‌کند فقط 1 میلی‌وات از باطری آن را مصرف می‌کند. یعنی در واقع می‌توان
گفت که این فعالیت در واقع تأثیری روی باطری تلفن شما ندارد!

بلوتوث چیست؟
Bluetooth
که بعضی‌ها در فارسی آن را به دندان آبی ترجمه کرده‌اند، استانداردی برای
امواج رادیویی است که که برای ارتباطات بی‌سیم کامپیوترهای قابل حمل و نقل
(مانند laptopها)، تلفن‌های همراه و وسایل الکترونیکی رایج استفاده
می‌شوند. این امواج برای فاصله‌های نزدیک استفاده شده و برای ارتباطات
بی‌سیم تکنولوژی ارزانی محسوب می‌شوند.
به وسیله این تکنولوژی
می‌توانید بین دو وسیله که دارای این تکنولوژی باشند به صورت بی‌سیم
پیغام، عکس یا کلاً هر اطلاعات دیگری را رد و بدل کنید. رادیوی Bluetooth
در داخل یک میکروچیپ قرار دارد و در باند فرکانسی 4/2 گیگاهرتزی عمل
می‌کند. این تکنولوژی از سیستم Frequency Hoping Spread Spectrum استفاده
می‌کند، که سیگنال آن 1600 بار در ثانیه تغییر می‌کند که کمک بزرگی برای
جلوگیری از تداخل ناخواسته و غیرمجاز است.
علاوه بر این به وسیله
نرم‌افزار کد شناسایی وسیله طرف مقابل چک می‌شود. بدین ترتیب می‌توان
اطمینان حاصل کرد که اطلاعات شما فقط به مقصد مورد نظر می‌رسد. این امواج
با دو قدرت وجود دارند.
سطح قدرت پایین‌تر که محیط‌های کوچک (مثلاً
داخل یک اتاق) و یا در نوع با قدرت بالاتر که رنج متوسط (مثلاً کل یک
خانه) را می‌تواند پوشش دهد. این سیستم هم برای ارتباط نقطه به نقطه و هم
برای ارتباط یک نقطه با چند نقطه می‌تواند استفاده شود. دارای پهنای باند
720Kbs و 10 متر قدرت انتقال که در صورت تقویت تا 100 متر نیز قابل افزایش
می‌باشد.
این تکنولوژی که از سیستم گیرندگی و فرستندگی در جهت مناسب
استفاده می‌کند، قادر است امواج رادیویی را از میان دیوار و دیگر موانع
غیرفلزی عبور دهد. اگر امواج مزاحم دستگاه ثالثی باعث تداخل شود انتقال
اطلاعات کند می‌شود ولی متوقف نمی‌شود.

تاریخچه بلوتوث
فکر
اولیه بلوتوث در شرکت موبایل اریکسون در سال 1994 شکل گرفت. اریکسون که یک
شرکت سوئدی ارتباطات راه دور است در آن زمان در حال ساخت یک ارتباط
رادیویی کم‌مصرف و کم‌هزینه بین تلفن‌های همراه و یک گوشی بی‌سیم بود. کار
مهندسی در سال 1995 شروع شد و فکر اولیه به فراتر از تلفن‌های همراه و
گوشی‌های آنها توسعه یافت تا شامل همه انواع وسایل همراه شود. با هدف ساخت
شبکه‌های شخصی کوچک از وسایل مختلف در طول این زمان، اریکسون نام «بلوتوث»
(یک پادشاه دانمارکی) گرفت که بین سال‌های 940 و 981 میلادی می‌زیست.
شاهِ
هارالد در دوره حکومت خود که یک وایکینگ بود، به طور صلح آمیز، دانمارک،
سوئد جنوبی و نروژ شمالی را متحد کرد. این کار به او شهرت یک پادشاه ماهر
در ارتباط و مذاکره را در تاریخ داد. برای اریکسون، اسم بلوتوث برای
فناوری داده شده که امیدوار بود بتواند به طور صلح‌آمیز وسایل مختلف را
متحد کند، مناسب بود. اریکسون می‌دانست که اگر فقط یک شرکت این
استانداردها را حمایت کند، هرگز موفق نخواهد شد، به همین دلیل در سال
1998، اریکسون که در آن سال به سونی اریکسون تبدیل شده بود یک موافقت‌نامه
با IBM، اینتل، نوکیا و توشیبا امضا کرد و گروه Bluetooth SIG را به وجود
آورند.
تشکیلات سازمان Bluetooth SIG یا Special Interest Group که
هدفش نظارت بر پیشرفت بلوتوث و عمومی ساختن آن بود، بعدها گسترده‌تر شد و
شرکت‌هایی نظیر 3com، Lucent، مایکروسافت، موتورولا و بیش از 2000 کمپانی
دیگر به این سازمان پیوستند. در حال حاضر قبل از اینکه یک کارخانه بتواند
محصولی که از تکنولوژی بی‌سیم Bluetooth استفاده می‌کند را وارد بازار
کند، باید جواز آن را از دو جهت دریافت کند. ابتدا محصول مورد نظر
استانداردهایی لازم دارد که بتواند با دستگاه‌های دیگر که دارای تکنولوژی
بی‌سیم Bluetooth هستند، ارتباط برقرار کند.
دیگر اینکه باید مجوزهای
قانونی لازم برای این سیستم چه در کشور سازنده و چه در کشوری که محصول به
فروش می‌رود را دریافت کند که هماهنگ کننده بخش بین‌الملل این مجوزها بر
عهده Bluetooth SIG است.

بلوتوث چگونه کار می‌کند؟
فناوری
بلوتوث با حذف دخالت کاربر در سیستم و همچنین احتیاج به انرژی بسیار کم
برای برقراری ارتباط با وسایل دیگر که موجب صرفه‌جویی زیادی در مصرف باطری
می‌شود، تکنولوژی شبکه‌های کوچک را وارد مرحله جدیدی کرد. بلوتوث در واقع
یک استاندارد شبکه است که دارای 2 سطح است: سطح اول که به عنوان سطح
فیزیکی شناخته می‌شود و بیانگر این است که بلوتوث یک فرکانس رادیویی
استاندارد است و سطح دوم که به عنوان سطح پروتکل شناخته می‌شود و
دربرگیرنده قوانین و دستوراتی همچون مکان و زمان ارسال اطلاعات، تعداد
بیت‌های ارسالی در آن واحد و همچنین شمار وسایلی که بطور همزمان می‌توانند
در عملیات ارسال و دریافت اطلاعات شرکت داشته باشند می‌باشد.
بعضی از
وسایلی که شما هم اکنون نیز از آن استفاده می‌کنید مانند دستگاه کنترل درب
پارکینگ یا جدیدترین نسل تلفن‌های بی‌سیم از فرکانس‌های باند ISM استفاده
می‌کنند. اطمینان حاصل کردن از اینکه امواج بلوتوث با امواج دستگاه‌های
نامبرده شده تداخل پیدا نکنند یکی از سخت‌ترین مراحل طراحی این فناوری
است. یکی از راه‌هایی که تجهیزات بلوتوث از آن برای جلوگیری از تداخل
امواجشان با سایر تجهیزات بهره می‌جویند، ارسال سیگنال‌های بسیار ضعیفی در
حدود یک میلی‌وات است.
برای مقایسه فقط کافی است بدانید تلفن‌های همراه
می‌توانند یک سیگنال در حدود 3 واتی را مخابره کنند. استفاده از امواج کم
قدرت شعاع برد سیگنال‌های بلوتوث را به حدود 10 متر محدود می‌کند و همچنین
با استفاده از این سیگنال‌های ضعیف امکان ایجاد تداخل بین امواج بلوتوث با
امواج تلفن همراه، کامپیوتر و یا دستگاه تلویزیون به کلی منتفی می‌شود.
اما با همین امواج ضعیف هم لازم نیست که دو دستگاه فرستنده و گیرنده امواج
در دید مستقیم یکدیگر باشند. امواج بلوتوث براحتی از دیوارهای خانه شما
عبور می‌کنند و این یک امکان خوب برای کنترل چند دستگاه در اتاق‌های مختلف
است.
بلوتوث می‌تواند همزمان با 8 دستگاه ارتباط داشته باشد به شرطی که
این دستگاه‌ها در شعاع ده متری باشند. شاید شما تصور کنید که ممکن است بین
این دستگاه‌ها تداخل بوجود بیاید اما این غیرممکن است. بلوتوث از یک
فناوری بنام «جهش فرکانس در طیف گسترده» بهره می‌جوید که احتمال استفاده
از یک فرکانس برابر توسط دو دستگاه بطور همزمان را تقریبا به صفر می‌رساند.
بر
پایه این تکنولوژی هر وسیله از 79 فرکانس منحصر به فرد که به صورت اتفاقی
از میان یک سری فرکانس‌های از پیش تعیین شده انتخاب شده است استفاده
می‌کند که به طور منظم از یکی از آنها به دیگری تغییر فرکانس می‌دهد.
در
مورد بلوتوث این عمل تغییر فرکانس توسط دستگاه فرستنده حدود 1600 بار در
ثانیه اتفاق می‌افتد و این بدان معنی است که تعداد دستگاه‌های بیشتری در
آن واحد می‌توانند از یک بخش محدود از باند فرکانس رادیویی استفاده کنند.
هنگامی که دو دستگاه فرستنده بلوتوث از تکنولوژی جهش فرکانس در طیف گسترده
بهره می‌گیرند این غیرممکن است که دو دستگاه به طور همزمان از یک فرکانس
برابر استفاده کنند. بر پایه همین تکنولوژی از اختلال بین امواج بلوتوث با
دستگاه‌هایی مانند کنترل درب پارکینگ یا تلفن‌های بی‌سیم هم جلوگیری
می‌شود.
حتی اگر در موارد استثنایی اختلالی هم بین امواج بوجود بیاید
مدت آن کسر کوچکی از ثانیه خواهد بود که آن هم قابل اصلاح است. هنگامی که
دو یا چند وسیله مجهز به بلوتوث در محدوده برد یکدیگر قرار می‌گیرند یک
گفت‌وگوی الکترونیکی بین آنها صورت می‌گیرد که مشخص می‌کند آنها چه
اطلاعاتی برای به اشتراک گذاشتن دارند یا اینکه کدامیک از آنها باید توسط
دیگری کنترل شود. برای این کار لازم نیست که کاربر دکمه‌ای را فشار دهد یا
دستوری را صادر کند بلکه این گفت‌وگوی الکترونیکی بطور خودکار انجام
می‌شود. به محض اینکه این گفت‌وگو صورت گرفت دستگاه‌های بلوتوث موجود در
این گفت‌وگو یک شبکه را تشکیل می‌دهند.
یک شبکه کوچک (PAN) که به آن
piconet هم می‌گویند. شبکه‌ای که یک محیط کوچک مانند یک اتاق را تحت پوشش
خود قرار می‌دهد یا حتی ممکن است محیطی که تحت پوشش خود قرار می‌دهد بیشتر
از فاصله بین دستگاه پایه تلفن بی‌سیم با گوشی و هدست خود نباشد.
وقتی
که یک شبکه piconet برقرار می‌شود دستگاه‌های حاضر در این شبکه همانطور که
قبلا توضیح دادیم شروع به استفاده از سیستم جهش فرکانس می‌کنند و مرتبا
فرکانس سیگنال‌های خود را به طور اتفاقی در یک طیف مشخص تغییر می‌دهند تا
با این کار هم در دسترس یکدیگر باشند و هم اینکه از تداخل piconet آنها با
piconet دیگری که ممکن است در همان اتاق برقرار باشد جلوگیری شود.

مزایای بلوتوث
مهم‌ترین
امتیارات بلوتوث بدون سیم بودن، کم هزینه و ارزان بودن و اتوماتیک بودن آن
است. البته راه‌های دیگری مانند ارتباط از طریق اشعه مادون قرمز
(اینفرارد) هم برای ارتباط بدون سیم وجود دارد، اما دو محدودیت در استفاده
از آن وجود دارد. اول اینکه: اشعه اینفرارد فقط در مسیر مستقیم منتشر
می‌شود و حتما باید دستگاه را مستقیماً به سمت وسیله مورد نظرتان بگیرید
تا آن وسیله بتواند دستور مورد نظر شما را دریافت و اجرا کند. محدودیت
دیگری که وجود دارد این است که تکنولوژی اینفرارد یک تکنولوژی یک به یک
است. یعنی اینکه در آن واحد فقط بین دو وسیله می‌تواند ارتباط برقرار کند.
مثلا
شما می‌توانید توسط آن اطلاعاتی را از لپ‌تاپتان به تلفن همراه دوستتان
منتقل کنید اما نمی‌توانید همزمان آن اطلاعات را به PDA دوست دیگرتان هم
منتقل کنید.
فناوری بلوتوث ابداع گردید تا محدودیت‌های اینفرارد را
پوشش دهد. حداکثر سرعت انتقال اطلاعات در دستگاه‌های بلوتوثی که با
استاندارد قدیمی‌تر بلوتوث 0/1 کار می‌کنند 1 مگابایت در ثانیه است اما در
استاندارد بلوتوث 0/2 اطلاعات می‌توانند با سرعت 3 مگابایت در ثانیه منتقل
شوند. دستگاه‌های بلوتوثی که از استاندارد جدید استفاده می‌کنند با
دستگاه‌های دارای استاندارد قدیمی‌تر هم سازگارند. شبکه بلوتوث اطلاعات را
توسط امواج رادیویی با قدرت کم انتقال می‌دهد که فرکانس این امواج برابر
با 45/2 GHz است (دقیقا بین402/2 GHz تا 480/2 GHz) که این باند فرکانس
طبق یک توافقنامه بین‌المللی برای استفاده توسط لوازم علمی، پزشکی و صنعتی
کنار گذاشته شده است (ISM).

امنیت در بلوتوث
بلوتوث
می‌تواند در 3 مدل امنیتی کار کند: مدل 1 که بدون امنیت است، مدل 2 که در
مرحله سرویس‌دهی و بعد از اینکه کانال ارتباطی پیدا شد، امنیت را برقرار
می‌کند و مدل 3 که در مرحله لینک و قبل از اینکه کانال ارتباطی پیدا شود،
امنیت را ایجاد می‌کند. هر وسیله مبتنی بر بلوتوث یک آدرس 48 بیتی منحصر
به فرد دارد. رویه تأید، استفاده از کلیدهای متقارن و رمزنگاری با کلیدی
128 بیتی انجام می‌شود. البته در دستگاه‌های مختلف این طول کلید رمزنگاری
مختلف است و بستگی به مقداری دارد که در کارخانه تعریف می‌شود.
این
کلید 128 بیتی که به صورت کاتوره‌ای انتخاب می‌شود، وظیفه انجام مذاکرات
امنیتی بین دستگاه‌ها را به عهده دارد. وقتی دو سیستم مبتنی بر بلوتوث یک
کانال ارتباطی بین همدیگر برقرار می‌کنند، هر دو یک کلید آغازین را ایجاد
می‌کنند. برای این کار یک کلید عبور یا شماره شناسایی شخصی وارد ارتباط
می‌شود و کلید آغازین ساخته می‌شود و کلید پیوندی بر اساس کلید آغازین
محاسبه می‌شود. از این به بعد کلید پیوندی برای شناسایی طرف ارتباط
استفاده می‌شود. اولین چالش امنیتی کلید عبور است که به اختصار PIN نامیده
می‌شود.
مثل هر کلید دیگری، کلیدهای طولانی از کلیدهای کوتاه امن‌تر
هستند. اگر هکری بتواند کلید عبور را کشف کند، می‌تواند کلیدهای آغازین
ممکن را محاسبه کند و بعد از آن کلید پیوندی را بدست آورد. کلید عبوری
طولانی می‌تواند محاسبات را برای یافتن کلیدهای بعدی بسیار سخت کند. کلید
آغازین جایگزین لینک‌های رمزنگاری نشده می‌شود که این یک نقطه ضعف اساسی
به حساب می‌آید و بهتر است که در پردازش هر دو دستگاه بلوتوث، این قسمت در
محل امن‌تری قرار بگیرد چرا که یک هکر می‌تواند داده‌های انتقالی را که به
یک دستگاه بلوتوث فرستاده می‌شود ضبط کند و از آن برای خلق PIN استفاده
کند.
همچنین استفاده از یک کلید عبوری ثابت در تمام مواقع می‌تواند
امنیت یک ارتباط بلوتوث را کاملاً به خطر بیاندازد. کلیدهای لینک می‌تواند
ترکیبی از کلیدها یا کلیدهای واحد باشد. بهترین حالت امنیتی این است که از
کلیدهای ترکیبی شامل کلیدهای واحد استفاده شود. وقتی شما از یک کلید واحد
استفاده می‌کنید، باید برای همه تعاملات امنیتی از همان کلید استفاده کنید
و این کلید باید برای تمامی دستگاه‌های مجاز به اشتراک گذاشته شود. این
یعنی هر دستگاه مجاز می‌تواند به ترافیک شبکه دسترسی داشته باشد.

جمع ‌بندی
بررسی
یک تکنولوژی مخابراتی و موفقیت یا عدم موفقیت آن وابسته به موارد بسیاری
است که مسلماً موفقیت تجاری در این بین اهمیت خاصی دارد. طبعاً نسخه‌های
اولیه هر استانداردی با مشکلات فنی مواجه می‌شود که بسیاری از آنها به
مرور زمان و در نسخه‌های بعدی حل می‌شوند.
اما اهمیت کار در زمان ارائه
نمونه‌های تجاری از آن تکنولوژی است. به این معنی که هر استانداردی
نهایتاً قابل پیاده‌سازی است. اما می‌بایست در زمان مناسب و با کمترین
هزینه انجام گردد و در غیر این صورت امکان فروش محصولات با وجود رقیبان
دیگر غیرممکن است که این امر حتی می‌تواند باعث ورشکستگی شرکت‌های پشتیبان
گردد.
در مورد Bluetooth پیش‌بینی‌های اولیه حاکی از آن بود که محصولات
این استاندارد از سال 2000 وارد بازار شده و قیمت تراشه آن در این سال
حدود 20 دلار و تا سال 2002 حدود 5 دلار و در سال 2005 کمتر از 1 دلار
باشد که این پیش‌بینی‌ها به دلایل بسیاری با شکست مواجه شد. هرچند در حال
حاضر نمونه‌های تجاری headsetها و پرت‌های USB رادیویی که از این تکنولوژی
استفاده می‌نمایند در بازار به وفور وجود دارد.
اما با توجه به حجم
سرمایه‌گذاری و تبلیغات انجام شده، این تکنولوژی هنوز نتوانسته است جایگاه
پیش‌بینی شده را برای خود فراهم نماید. شاید با تغییراتی که در آن داده
شده است (که در قالب نسخه‌های IEEE ارائه شده‌اند) بتوان امید داشت که در
آینده مشکلی تحت عنوان لینک رادیویی برد کوتاه مطمئن و ارزان قیمت وجود
نداشته باشد.

برگرفته ازhttp://www.persianforum.net