دنیای اقتصاد - قرار است تصاویر شکل واقعی تری به خودشان بگیرند . در حقیقت هدف مخترعان نسل جدید تلویزیون ها هم همین است . به این ترتیب تلویزیون های با وضوح تصویر بالا (hdtv) بهترین انتخاب برای تماشای تصاویر حقیقی تر هستند.
ویژگی قابل توجه hdtvها که آن را از فرمت تلویزیون های قدیمی مانند secam, pal و ntsc متمایز می کند، رزولوشن یا وضوح تصویر بالای آن است.
تکنولوژی hdtv اولین بار در دهه 1990 توسط یک گروه از شرکت های الکترونیکی به نام «اتحادیه بزرگ hdtv دیجیتال» در آمریکا معرفی شد.
در اوایل دهه 2000 استانداردهایی برای hdtvها در مقایسه با رقبایشان در بازار آن زمان، مشخص شد . با این حال استانداردهای مربوط به hdtvهای فعلی توسط اتحادیه بین المللی مخابرات (ITU) تعیین شده است.
ممکن است در حین تماشای تلویزیون های HD تصور کنید که در یک سالن تئاتر هستید . هرچه باشد hdtvها مجهز به سیستم صدای دالبی دیجیتال بوده و حتی کیفیت تصاویرشان از کیفیت فیلم های 35 و 70 میلیمتری هم بالاتر است . این روزها تکنولوژی hdtv با سرعت در سراسر جهان در حال رواج پیدا کردن است و هر روز به تعداد طرفداران تلویزیون های با کیفیت اضافه می شود تا آنجا که بسیاری از شبکه های بزرگ تلویزیونی دنیا، برنامه های پربیننده خودشان را با فرمت HD که سازگار با این تلویزیون های جدید است، پخش می کنند . کاربران hdtv می توانند با استفاده از یک گیرنده (receiver) که می تواند کانال های hdtv ارسال زمینی، کابلی یا ماهواره ی را دریافت کند، برنامه های با کیفیت را به راحتی دریافت و تماشا کنند . در حال حاضر 24میلیون آمریکایی hdtv دارند که تنها نیمی از آنها برنامه های خاص این تلویزیون ها را دریافت می کنند . در واقع وقتی بحث وضوح تصویر (Resolution) مطرح می شود، هم وضوح تصویر سیگنال های دریافتی مورد نظر است و هم وضوح تصویر تصاویر تلویزیون مورد بررسی قرار می گیرد.
به این ترتیب وضوح تصویر فرمت های ntsc ،pal و secam گاهی و حتی به ندرت به480×852 پیکسل می رسد در حالی که وضوح تصویر تلویزیون های hdtv به یک میلیون پیکسل و یا حتی بیشتر هم می رسد.
از طرفی hdtvها از تصاویر عریض 9×16 به عنوان استاندارد پخش استفاده می کنند.
در واقع مناسب ترین کادر تصویر برای چشم انسان تصویری با نسبت طولی 16 به عرض 9 است که در سینما هم از تصاویریی با این اندازه استفاده می شود.